WYSTAWY I WYDARZENIA

Igor Omulecki podejmie zagadnienie twórczej interwencji w archiwum zmarłego artysty. Omulecki swoim działaniem nawiązuje do wcześniejszych gestów twórczych samego Różyckiego, którego praca na archiwach m.in. Zofii Rydet stała się szczególną praktyką na pograniczu twórczości artystycznej, art based research, osobistej pracy nad pamięcią i wspominaniem bliskiej zmarłej. Cykl prac Różyckiego FotoAndrzejoZofia stał się formą zrytualizowanego procesu wywoływania zmarłej fotografki poprzez medium nieukończonych fotografii. W tej interwencji Omulecki podejmie wątek przepracowywania swojej szczególnej relacji z Różyckim, która miała charakter zarówno rodzinny i osobisty, jak i artystyczny. Jednocześnie interwencja ta będzie stanowiła indywidualny gest twórczy, realizowany wedle własnego artystycznego idiomu. Nostalgiczny Różycki będzie zatem podlegał interwencji zorientowanego na materii Omuleckiego, duchowość i mistyczność skonfrontowana będzie z zagadnieniami z obszaru percepcji i materialności, sakralność z naturą. 

Interwencja Omuleckiego w Archiwum Fotozoficznym im. Andrzeja Różyckiego przy Uniwersytecie Łódzkim ma szczególne miejsce w tej nowopowstałej instytucji. Jej zadaniem jest zainicjowanie refleksji na temat twórczego i artystycznego przepracowywania archiwów artystów, wprowadzaniem twórczego fermentu do hermetycznych magazynów sztuki i śmiałego animowania archiwalnej materii.

Autor: Igor Omulecki

Współpraca kuratorska: Karol Jóźwiak oraz studenci UŁ.

 

Igor Omulecki – (ur. 1973 w Łodzi) artysta wizualny, fotograf i pedagog. Stypendysta Ministra Kultury i Miasta Stołecznego Warszawy, laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in. IPA Award, PMH, ExhibitA, Photo lucida Critical Mass, Cannes Lions, Europe’s Premier Creative Award. W twórczość skupia się w ostatnich latach przede wszystkim na percepcji wizualnej i formach reprezentacji wizualnej. Dorobek Omuleckiego uwzględnia także setki publikacji prasowych i wiele wystaw. Jego prace wystawiane były w wielu prestiżowych miejscach, m.in. w Barbican w Londynie, Centrum Sztuki Współczesnej w Tel Awiwie, Matadero w Madrycie, Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. 

Bartłomiej Talaga odkrywa mistyczną sentymentalność, w której wraz z pracami Andrzeja Różyckiego splata wątki przeszłości. Tytułowa podróż przez czas to subtelna refleksja nad znaczeniem minionych wydarzeń, ukazana przez pryzmat wywołanych wspomnień. Wystawa inaugurująca otwarcie Instytutu Filozoficznego w centralnym punkcie ekspozycji stawia instalację "Stu dni_dno”.

Prace Talagi w zawiązaniu z dziełami Różyckiego tworzą unikalny dialog, rozszerzając granice Stu_dni o nowe, głębokie echa, które przenikają zarówno obszar dźwięku, jak i obrazu. 

Ta wystawa to nie tylko podróż przez korytarze czasu, lecz także intelektualna podróż, w której przeszłość staje się źródłem inspiracji i jednocześnie miejscem refleksji nad wpływem dziejów na współczesność. "Czas Wywołania" to zanurzenie się w artystycznym dialogu, gdzie światło przeszłości naświetla teraźniejszość, a dźwięki wywołują subtelne emocje i głębokie wspomnienia. 

Bartłomiej Talaga

Artysta multimedialny. W swojej twórczości posługuje się fotografią, dźwiękiem, video i instalacją.Interesuje go przenikanie się dziedzin sztuki, gdzie dźwięk, obraz i przestrzeń wzajemnie się napędzają prowokując energetyczne impulsy. Częstotliwość powstałej audio/wizualnej interferencji prowadzi do BRZMIENIA – głównego tworzywa jego artystycznej praktyki. Absolwent i wykładowca Szkoły Filmowej w Łodzi. W nauczaniu dzieli się własnym doświadczeniem – stawia na celowość i zasadność czynionych gestów, które prowadzić mają do osobistej i autentycznej wypowiedzi. Współtwórca magazynu TON (ton-mag.pl). Projektant książek fotograficznych.

Oprowadzanie kuratorskie: 21 czerwca godzina 18:00

Autor: Bartłomiej Talaga (ponadto prezentowane prace Andrzeja Różyckiego)

Koordynacja, produkcja wystawy i współpraca kuratorska: Sebastian Stasiek vel Staszczyk 

Wystawa jest próbą zmierzenia się z postawą i praktyką twórczą Andrzeja Różyckiego, artysty, fotografa, teoretyka sztuki i twórcy koncepcji Fotozofii. W ramach swoich działań podejmował on kwestie natury ontologicznej, epistemologicznej i metafizycznej za pomocą środków fotografii, co określał właśnie jako fotozofię, a samego siebie przedstawiał jako fotozofa. W prezentowanej wystawie wydobyty będzie aspekt refleksji nad materią prymarną (kamień i drzewo), jako uosobienia dwóch podstawowych binarności świata materialnego, między którymi rozwija się życie, egzystencja człowieka, twórczość, medium. Świat nieorganiczny, stały, niezmienny, uosobiony kamieniami, wchodzi w relację ze światem organicznym, zmiennym, wypełnionym życiem, przemianą materii, cyklu życia i śmierci, relacji makro- i mikrokosmosu, uosobionym w figurze drzewa. Koncentrując się na tych dwóch toposach twórczości Różyckiego, wydobyty zostanie parametr protoreligijny, antropologiczny, czy wręcz antropoceniczny, obecny w jego twórczości. Twórcy wystawy, artysta wizualny Igor Omulecki i teoretyk sztuki Karol Jóźwiak, zdecydowali się na reinterpretację tej twórczości, przesuwając niekiedy konteksty i znaczenia prac nadawane przez autora, dążąc do rozpoznania ich sensów na innym poziomie. Bliska tej strategii jest koncepcja drogi negatywnej (łac. via negativa), do której nawiązywały niektóre średniowieczne nurty teologii w próbie określenia istoty Boga. Bóg jest nieosiągalny zmysłami i rozumem przez człowieka, zatem droga do niego może być wyłącznie przez negację, à rebours, przez odwrócenie. Różycki to odwrócenie dostrzegał w samej materii fotografii klasycznej, w negatywie. Jego wystawa Niech będzie pochwalony negatyw! (2017) można w tym kontekście traktować jako gest programowy tego rodzaju poszukiwań fotozoficznych. Z drugiej strony w twórczości Różyckiego element sakralny często był wyrażany wprost, nawiązania do symboliki Chrześcijaństwa, do teologii wcielenia, do relikwii i znaku stanowiły kluczowy topos. Ta wystawa stanowić ma drogę negatywną wobec tej strategii: skupienie się na rzeczywistości materialnej, naturze, percepcji, pozostawiając kwestie metafizyki i teologii w tle. Jednocześnie, wydobyć ona ma aspekt materialny samej fotografii, którą śmiało przetwarzał fotozof – na wystawie zaprezentowane będą m.in. oryginalne prace z epoki, powstałe w ciemniowej pracy artysty z negatywami. Wreszcie, otwarcie powołując się na drogę negatywną, twórcy tej wystawy jasno akcentują kwestię własnych, subiektywnych interpretacji i rozpoznania postawy Andrzeja Różyckiego.

Wystawa miała miejsce w Galerii Vauxhaull w Krzeszowicach w dniach 02.02-28.03.2024.